The course,”Special Topics on Representations” of Arch.Uth.
is pleased to host “Parametric Behaviours” a lecture by Sergio del Castillo Tello.
on Monday 24/05/21 at 15:00 (GMT+2, Athens)
Sergio del Castillo Tello is an expert in Computational Design and Founder of MIAUTICS
University of Thessaly
Department of Architecture
Professor: Anthi Kosma
Σαν τα μικροδιηγήματα, ένα σχέδιο μπορεί να αποτελείτε από πολλά μικροσχέδια, μικροιστορίες.
Like micro-stories, a drawing can be made up of many micro-drawings, micro-narratives.
Αυτές μπορεί να στήνονται αυθόρμητα, συχνά εντελώς τυχαία, σχεδόν πάντα όμως είναι παραθετικές, στέκονται δηλαδή η μία δίπλα στην άλλη και έχουν κάποια σχέση με αυτές. Για αυτό συνήθως χρειάζεται πολύ ώρα για να παρατηρήσεις, να «ταξιδέψεις» και να «περιηγηθείς» στις ιστορίες αυτών των σχεδίων.
These can be set up spontaneously, often completely randomly, but they are almost always in apposition. They stand next to each other and have some relationship with them. These drawings usually take a long time to observe, “travel” and “browse” their stories.
Yπάρχουν αφηγηματικά σχέδια όπου η περιγραφή προσπαθεί να πάει πέρα από την αποτύπωση και να φανταστεί νέες καταστάσεις. Νέες «συγ-κατοικήσεις».
There are narrative drawings where the description tries to go beyond the capture and imagine new situations. New “co-habitations”.
Σκέψεις με αφορμή το μάθημα «Ειδικά Θέματα Αναπαραστάσεων», Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Thoughts on the occasion of the course “Special Issues of Representations”, Department of Architectural Engineering of the University of Thessaly.
Παρακάτω βρίσκονται αποσπάσματα και το βιβλίο των Atelier Bow-Wow & K. Michael, Architectural Ethnography (The Incidents):
Bellow you can find some quotes and download the book (pdf) by Atelier Bow-Wow & K. Michael, Architectural Ethnography (The Incidents):
[..] Ενδιαφερόμαστε για την οικολογία που συμβαίνει γύρω από την αρχιτεκτονική. Από την πρακτική άποψη της κατασκευής, πολλά αντικείμενα που περιβάλλουν την αρχιτεκτονική, ή που υπάρχουν μέσα της, μπορούν να θεωρηθούν ως μη κατάλληλα στοιχεία αρχιτεκτονικής ή, ως θόρυβος. Αλλά στην πραγματικότητα, αρχιτεκτονικά στοιχεία και συσκευές (στέγη, τοίχος, δάπεδο, κολώνα, παράθυρο, σκάλα κ.λπ.) λειτουργούν πάντα, παίζουν και συνυπάρχουν με μη αρχιτεκτονικά στοιχεία (βροχή, ήλιος, άνεμος, βαρύτητα, σώμα, δέντρα, γη, κλπ.) σε ένα συγκεκριμένο μέρος και ώρα. Φυσικά για την κατασκευή χρειαζόμαστε ακριβή σχέδια που καθορίζουν λεπτομέρειες. Αλλά δεν πρέπει να αγνοήσουμε ότι όλα αυτά τα μη αρχιτεκτονικά στοιχεία αποτελούν μέρος της οικολογίας της διαβίωσης.
[..] we are interested in the ecology that happens around architecture. From the practical standpoint of construction, many objects that surround architecture, or that exist within it, can be considered as non-proper elements of architecture, or noise. But actually, architectural elements and devices (roof, wall, floor, column, window, staircase, etc.) always work, play, and coexist with non-architectural elements (rain, sun, wind, gravity, body, trees, earth, etc.) in a specific place and time. Of course for construction we need precise drawings that define details. But we shouldn’t ignore that all these non-architectural elements are part of the ecology of livelihood.
Read MoreByung-Chul Han says we are self-exploiting ourselves more than ever [reblogged]
The coronavirus crisis has exacerbated many of the ills of our time. Videoconferences do not provide the same connection as human contact while rituals and community have disappeared. In this essay, the South Korean-born philosopher suggests the pandemic could provide an opportunity to radically rethink our modern way of life
The SARS-CoV-2 virus is a mirror that reflects our society. It has served to emphasize even more strongly the symptoms of the illnesses our society was suffering from before the pandemic struck. One of those symptoms is exhaustion. In one way or another, we are all feeling more fatigued and drained. This is a primordial fatigue, one that constantly haunts our existence as though it were our own shadow. During the coronavirus pandemic, we have been feeling even more worn out than usual. Even the inactivity forced upon us by lockdowns is exhausting. It is fatigue, not idleness, that reigns in the time of a global pandemic.
In my book “The Burnout Society”, which was published for the first time 10 years ago, I described fatigue as an illness of the neoliberal performance society. We voluntarily and enthusiastically exploit ourselves in the belief that we are fulfilling ourselves. What wrings us dry is not an external coercive force, but an inner imperative to be ever more productive. We are killing ourselves in a quest for fulfillment and optimization, crushing ourselves in order to perform well and give off a good image.
Read More
Images, moving images, words, diagrams and stories in poetic combinations and formal disolutions.
Polemical Platform Constructing Potent Poetics.
Enjoy it!
της Νικολέττας Πουλλή
ΑΠΡΙΛΗΣ 2020
Αναμφισβήτητα πια ζούμε σε μια ετεροτοπία. …
Ο κάθε ένας “καλείται” να μείνει μέσα – κυριολεκτικά και μεταφορικά με τις όποιες συνθήκες μπορεί να επικρατούν στο μέσα του καθενός.
Καλείται να κατοικήσει με έναν νέο – ίσως και ξένο για πολλούς- τρόπο.
Να στραφεί στο μέσα να δημιουργήσει νέους τόπους, να αγγίξει τη σφαίρα του φαντασιακού, να δημιουργήσει τόπους ουτοπικούς, σε ένα παρόν δυσοίωνο, σε ένα μέλλον μάλλον δυστοπικό.
«Τι μόνιμο θα αφήσει ο “προσωρινός” εγκλεισμός;» Αναρωτιέμαι.
Καθώς ελαχιστοποιείται το ανθρώπινο ίχνος, κάθε φυσική ανθρώπινη αλληλεπίδραση / διάδραση, και καθώς το αίσθημα συναισθηματικής ασφάλειας έχει χαθεί προ πολλού παραμένουν οι πρότινος τόποι ως τόποι δια μέσου της μνήμης και της ιστορίας ή μεταβάλλονται σε κάτι άλλο;
Με το πέρας της “παύσης” και την “ενεργοποίηση” και πάλι των πόλεων και των δημόσιων χώρων θα έχουν μεταβληθεί οι σχέσεις και οι τόποι; και ως προς ποια κατεύθυνση;
Η προσωπική ανασφάλεια που τρέφεται εδώ και καιρό, η ατομική και συλλογική συνείδηση ,που ήδη νοσούσε εκφράζεται τώρα – ή μάλλον μεταφράζεται – σε ένα συλλογικό πανικό (ή και υποχρεωτική απραξία).
Από τη μία το παρόν παρουσιάζεται/σερβίρεται απειλητικό και παραμορφωμένο και ως τέτοιο βιώνεται, το μέλλον δεσμεύεται δυσοίωνα.
Από την άλλη όμως τίποτα δεν είναι καταλυτικό και μη αναστρέψιμο όταν ο φόβος δεν κυριαρχεί.
Έχοντας στραφεί σε μια e-topia, μια ηλεκτρονική ουτοπία, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω όρους του υπολογιστή, δηλαδή πλέον, κοινές και καθημερινές λέξεις.
Ενώ πολλοί επιλέγουν το lock και ζητάνε το shut down, κάποιοι άλλοι είναι σε sleep mode (εδώ και καιρό), άλλοι ψάχνουν για το reset ενώ το μυαλό άλλων είναι ήδη στο restart.
Σε αυτές τις σκέψεις γύρω από το πριν και το μετά ίσως το ζητούμενο να είναι πότε και πώς θα καταφέρουμε ένα συλλογικό restart, δηλαδή μια επανεκκίνηση «από κοινού».
Έχει ενδιαφέρον με την σημερινή ματιά να παρουσιαστούν κάποιες σκέψεις, ερωτήματα, διερευνήσεις, διαπιστώσεις που παρουσιάστηκαν σε μια – χωρίς τέλος – εργασία πριν περίπου 2 χρόνια.
Με αυτό το ίχνος, του ανολοκλήρωτου που εμπεριέχει πάντα η αναζήτηση και του άγνωστου που αφορά τα μελλούμενα, ξεχώρισα κάποιες από τις τότε σκέψεις.
Μια διαδρομή στο λαβύρινθο εκείνων των σκέψεων και των εννοιών, που οδηγεί στο σήμερα και στη σύγχρονη πραγματικότητα.
[2χρόνια –σχεδόν-πριν]
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2018
– χώρος – ποιος χώρος – αντίληψη – αντιληπτική διαδικασία – αισθήσεις – εμπειρία – μνήμη – σώμα – σωματικότητα – υπαρξιακή αναζήτηση – τόπος – μη τόπος–
-Τι αναζητά ο άνθρωπος;
Να οικειοποιηθεί το περιβάλλον του και να αποδώσει σε αυτό κάποιο νόημα. Να αναγνωρίσει τον εαυτό του σε αυτό δημιουργώντας την ταυτότητα του. Βαθύτερο ζητούμενο είναι η δημιουργία της αίσθησης της συναισθηματικής ασφάλειας. Έχει ανάγκη ο άνθρωπος να δημιουργήσει και να κατανοήσει τον εσωτερικό του κόσμο και στη συνέχεια να τον εκφράσει. Η ανάγκη του για έκφραση του εαυτού είναι η εκδήλωση της ίδιας της ύπαρξης, είναι η ανάγκη του για επικοινωνία.
Τόπος: ο χώρος με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπου το άτομο μπορεί να αναγνωρίσει και να ορίσει τον εαυτό του μέσω αυτού, να ενδυναμώσει την ταυτότητά του, να δημιουργήσει σχέσεις με άλλα άτομα και να βρει ίχνη του παρελθόντος με σημάδια διαδοχής.
Yesterday, I received this lovely catalogue.
Exposition: “Jo Milne. I don’t make predictions, only excuses“. Fundació Vila Casas, Barcelona 15/09 – 18/12/2016
Text: “Beyond the invisible: Painting and the estrangement of visualization in Jo Milne’s Art” _ by Octavi Rofes
On drawing, images, scientific and artistic representations. Between familiarity and desfamiliarization and other research methodologies. Exposition and text are both strongly recommended.
[..] It is not however, about retracing the path of a linear process to describe a “production line” of artistic objects, so much as about detecting the ruptures, the misunderstandings and changes in meaning propitiated by the emergence of elements differentiating from traditional conventions.
[..] From here we understand a second essential point in the distinction which Milne estabes between the scientific and the artistic image: the former uses perduasive “falsehoods” to attain an increased degree of familiarity, whereas artistic echantments is, in constrast, a product of defamiliarization.
[..] Milne suggests distinguishing the sciences inscriptions are produced of actions that are made material to become instruments of persuasion, the indexes of artistic intention give rise to material agents of enchantment.
Read More
This is a great post from brainkpickings.org on poetic data illustration.
“Information is what our world runs on: the blood and the fuel, the vital principle,” James Gleick wrote in his indispensable history of how the age of data and human consciousness shaped one another. A generation earlier, the great theoretical physicist John Archibald Wheeler proclaimed in what remains the most resonant chorus to our age: “All things physical are information-theoretic in origin and this is a participatory universe… Observer-participancy gives rise to information.”What we measure, monitor, record, and attend to is what colors our view of life. And so it is that “observer-participancy” has become the hallmark — the chief currency, the focal lens — of our Information Age: The quality of our attention and the nature of its recorded representation have become the informational infrastructure of our reality.
In the spring of 2015, I wrote about Dear Data — a wonderful project addressing this dependency with uncommon lyrical elegance. In their yearlong correspondence,Giorgia Lupi, an Italian woman living in New York, and Stefanie Posavec, an American woman living in London, chose a weekly locus of attention, visualized their respective data points on the back of a postcard, and mailed these self-portraits in data across the Atlantic.
Sometimes we need to get lost, or (it happens that) we get lost because of fatigue. Since the last text on this blog I have been lost in many places. So here are some of the best references I came across lately.
They turned around image, time, the “eye” and the “capital”, fatigue and excess positivity. In other words, among others, they basically turn around the work of Byung-Chul Han.We have already mentioned his work in other posts but these days I came across other works of his.
By clicking on the above images, you can also see some videos of Isabella Gresser. The first one is about him and the others are comments on image and the eye nowadays. Finally, I find the book “Ojos y capital” [eyes & capital] of Remedios Zafra.
I hope you enjoy them. This post is probably another “obligation” I assign to myself.
Contemporary masochism and love for exposure, or feeling happy to share it with you? Unanswered questions.
We no longer live on a disciplinary society controlled by prohibitions or commands but rather in an achievement oriented society that is allegedly free determined by the call of “yes we can”.
But this empowerment only initially creates a feeling of freedom, soon more compulsions are generated than with “you should”.
Yes, we presume ourselves to be free, but in reality voluntarily and passionately exploit ourselves until we collapse.
From this paradox situation, I would like to draw a radical conclusion that the project of freedom so distinctive of Western civilization has failed.
The excess of individual freedom proves to be an excess of the capital.
Buyng-Chul Han
Iris 2.0 | Isabella Gresser |2015
It was a pleasure having Alba on behalf of IMPROVISTOS in Athens.
Thanks to Sofia Tsiraki ,Alba had the opportunity to present aspects of improvisto’s work in the School of Architecture of the National Technical University of Athens.
Alba spoke about Improvisto’s projects, their main project “barrio obra -Revitalization of Mass Housing“-and about an important movement of collective groups of architects and other disciplines in Spain that are looking forward to combining and developing social actions, architectural projects and new ways for a co-design and participatory design.
Many questions were raised:
Where these houses empty? What kind of tools do you use? How people react? Is it possible? Why don’t we have social projects in architectural design classes/studios? When we are going to stop drawing big museums and other buildings in the schools of architecture? But isn’t it necessary to learn constructive details?
Alba also asked for similar architectural movements in Athens but what I loved more was her phrase: “University should be pioneer and promote innovative design for/with society.” Read More
Una buena amiga de Imprográfika participa y nos propone,
Design 1o1, un nuevo modelo educativo.
Μια καλή φίλη του Imprografika συμμετέχει και μας προτείνει το
Design 1O1 , ένα νέο εκπαιδευτικό μοντέλο.
¿Qué pueden tener en común una antropóloga de Sicilia, una científica ambiental de Australia, una arquitecta de Alger, un asesor de fotografía de Brasil y un diseñador gráfico de Bangkok?
Τι κοινό έχουν μια ανθρωπολόγος από τη Σικελία, μια επιστήμονας ειδική στα ζητήματα του περιβάλλοντος από την Αυστραλία, μια αρχιτέκτονας από το Αλγέρι, ένας σύμβουλο φωτογραφίας από τη Βραζιλία και ένας γραφίστας από την Μπανγκόκ;
Todas y todos comparten su pasión para el aprendizaje del diseño y de la arquitectura, tanto que desde el 2013 se han sumado a un increíble viaje al que siguen enganchados y cada vez más implicados.
Όλες και όλοι μοιράζονται το πάθος τους για την εκμάθηση του ντιζάιν και της αρχιτεκτονικής τόσο που από το 2013 έχουν μπει σε ένα απίστευτο ταξίδι στο οποίο συνεχίζουν προσκολλημένοι και κάθε φορά όλο και πιο αφοσιωμένοι.
Diffuse Creativity in Athens, reblog from pitsirikos.net
Imprografika presents ARCOTAGENTE , a project of lagaleríalamagalena
“Arcotagente” is a call that takes place in parallel to the ARCO-International Contemporary Art Fair of Madrid, but against its exclusivity to participate as an artist or attend as audience, we want to make the event accessible to everyone. Thus, the condition for joining arctangent is to share the works on high quality (UP TO 5 WORKS BY ARTIST), so that the public can enjoy them and download them perfectly when they visit them, they have a creative commons license.
aisthesis is not the name of a specific reality, but rather the concept of a regime of experience that involves a certain mode of relating sensation, perception and meaning.
Jacques Rancière
reblog from http://blogs.elpais.com/
Lo que se dice con ostentación que no ha de hacerse es lo que con frecuencia se realiza. Precisamente por quienes lo pregonan. Y no deja de ser curioso que no le vean relación. Y no siempre es a los otros a quienes les ocurre. Quizá, a los propios ojos, no la tenga directamente, pero es llamativo hasta qué punto, habiéndola, nos cuesta encontrarla. Que haya quienes necesiten bien poco para establecerla no significa que a veces sorprenda oír hablar, oírnos hablar, de asuntos que nos desconciertan y alarman, y que bastaría con que nos fijáramos mínimamente para hallarlos en nuestro propio proceder.
Eva Zaragozá Marquina pertenece al Círculo Imaginario de Surrealistas Madrileños.
Insight Of Morning Hours
From the biggest pagan member of !mprográfika, the famous “Quimbobo”
& the rest of the group, please pay attention:
*you cannot order your digital card, its free! thanks at kboufinas@gmail.com
reblog from http://spazio-msk.livejournal.com/114075.html
Knitted design by Sarah Applebaum.
She does not knit; knitted items are founded at markets and embellish them all around. Take the example!
This is a post about one of our favorite themes, the art of collage.
Collage: An artistic composition of materials and objects pasted over a surface, often with unifying lines and color.
A work composed of both borrowed and original material.
“Dibujante no hay dibujo,
se hace dibujo al dibujar”
Parafrasis de Miren Korkuera
” […] what makes writing the opposite of speech is that the former always appears symbolical, introverted, ostensibly, turned towards an occult side of language , whereas the second is nothing but a flow of empty signs, the movement of which alone is significant. […] Writing, on the contrary, is always rooted in something beyond language, it develops like a seed, not like a line, it manifests an essence and holds the threat of a secret, it is anticommunication, it is intimidating. All writing will therefore contain the ambiguity of an object which is both language and coercion: there exists fundamentally in writing a ‘circumstance’ foreign to language, there is, as it were, the weight of a gaze conveying an intention which is no longer linguistic.”
Ronald Barthes, “Writing degree zero”
reblogged it from my dearest Pitsirikos
“Well, the youngsters here will be all the fresher for school when the summer gets over and they have to go back again.”
“School?” he said; “yes, what do you mean by that word? I don’t see how it can have anything to do with children. We talk, indeed, of a school of herring, and a school of painting, and in the former sense we might talk of a school of children—but otherwise,” said he, laughing, “I must own myself beaten.”
Hang it! thought I, I can’t open my mouth without digging up some new complexity. […] so I said after a little fumbling, “I was using the word in the sense of a system of education.”
“Education?” said he, meditatively, […]
“Well, education means a system of teaching young people.”
“Why not old people also?” said he with a twinkle in his eye. Read More
!mprografika at pitsirikos.net, un texto para Pavlos Fissas. El texto será pronto traducido en ES.
Αγαπητέ Πιτσιρίκο, ενώ τόσα και τόσα ειπώθηκαν και άλλα τόσα γράφτηκαν για το χαμό του, αν δεν με προδίδουν οι έρευνες στο διαδίκτυο και οι βόλτες στα βιβλιοπωλεία, λίγα, εξαιρετικά λίγα, αφιερώθηκαν στην τέχνη του και ακόμα πιο λίγα στην τέχνη των στίχων του και την δυναμική των εικόνων τους. Για αυτό θα κάνω μια απόπειρα.
Οι λέξεις φτιάχνουν εικόνες και οι δικές του εικόνες είναι προσεκτικά διαλεγμένες. Το δικό του «ανέγγιχτο βασίλειο» βρίσκεται στον αιθέρα.
Φίλος του είναι ο ήλιος, συνηθίζει να απλώνει τα φτερά του, να κινείται πετώντας μεταφέροντας μας συναισθήματα ανάτασης, αιώρησης και ελευθερίας.
«Ελεύθερα, ψηλά, πολύ ψηλά πετώ κι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα κι αδέσμευτα φτερά μου», «Όταν θα φτάσει ο ήλιος στο τελευταίο γέρμα, θα βάλουνε φωτιά από ψηλά οι αετοί», «Να “ρθούνε να με βρουν στην κορυφή ψηλά, τους περιμένω», «Γι’ αυτό απλώνω ξανά πολύ ψηλά τα δυο μου χέρια, για να κλέψω λίγο φως από τα λαμπερά αστέρια».
Κάποιος σπάει τα δεσμά και μέσω των στίχων του και των ήχων του με το φαντασιακό του να «κατοικεί» σε επικράτεια και πεδίο ελευθερίας, κινείται όχι από τις δυνάμεις της βαρύτητας αλλά από το αυτές του αέρα.
Γνωρίζει καλά αυτόν τον τόπο, τα στοιχεία αυτά τον τραβούν και τον έλκουν, για αυτό και τα χρησιμοποιεί συνέχεια. Οι εικόνες εναλλάσσονται, μεταφέρουν βιογραφικά στοιχεία, καταστάσεις και φόβους, οι στίχοι, αλλά και ο ίδιος ο τίτλος του άλμπουμ «ηλιοκαψήματα» κάνουν νύξεις για ένα φαντασιακό της αιώρησης, του αέρα (Μπασελάρ) που όσο εξελίσσεται η μουσική του γίνεται όλο και πιο συνειδητό. Read More
Alfrancho obviamente no es su nombre. Aunque normalmente prefiere estar escondido sin embargo, por sorpresa, esta mañana aparecieron sus señales. Envió este dibujo oscuro, homocéntrico y abismal titulado “have a nice day!“. No se puede dudar que lo terrible está relacionado con el comienzo y que la imagen de Alfrancho es significativa y posiblemente promete nuevas obras. No obstante, no se puede ocultar un cuadro suyo recien hecho. Fresco, fresco!
Alfrancho προφανώς δεν είναι το όνομά του. Συνήθως προτιμά να είναι αφανής ωστόσο σήμερα το πρωί εμφανίστηκαν σημάδια του. Έστειλε αυτό το σχέδιο. Σκούρο, ομόκεντρο, που μοιάζει κατά κάποιο τρόπο με δίνη με τίτλο “να έχεις μια καλή μέρα!”. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο τρόμος σχετίζεται με το ξεκίνημα. Αν και η εικόνα του είναι χαρακτηριστική και σίγουρα υπόσχεται νέα έργα δεν μπορεί να μείνει κρυφό ένα άλλο δικό του πρόσφατο έργο. Φρέσκο, φρέσκο!
Alfrancho 2014
Para lo que no conocen a Alfrancho //Για όσους δεν γνωρίζουν τον Alfancho:
Suffer traffic jams every day? You often got stuck in traffic jam when you “circulate” on a blank page or your screen or do you have troubles when you study or sketch traffic congestion and road traffic flow in your projects? Literal o metaphorical two very original and extremely different approaches are presented: Traffic made of lines by Eva de Miguel and Dr. No’s or Doctors No’s traffic simulator! One image-one poster, one simulator-one video, two worlds and one metaphor, enjoy them:
Roadrunner 3 Urban Systems from Doctores No on Vimeo.
Όσοι γνωρίζουν την “Μπάμια” το πιθανότερο είναι να εκπλαγούν για άλλη μια φορά με τα παρακάτω σχέδια και κυρίως με τις μυθοπλαστικές του ικανότητες.
Los que conocen a “Quimbobo” posiblemente se sorprenderán una vez más por sus dibujos y sobre todo con su capacidad mito-plástica.
hoy la cosa va de suelos !
y éstos me dan cielos…y mares…y lo que quieras !
de fotos a contraluz de caminos, me salen cielos…
casi me sale un ” perro semihundido” de goya, cagate !
Lurzoru-ZERUAK quiere decir, Read More
‘Go wander creature where sign guides.
Go measure earth, weigh air and state the tides
Instruct the planets in what orbs to run
Memorise old time and regulate the sun’.
Na Kim worked in response to a jumbled memory fragment outlining the laws of entropy. She created a large advertising billboard filled with abstract graphic symbols of organising tools that references a sentence where mankind is instructed to measure the earth.
Kim is a graphic designer based in Seoul. She participated to Werkplaats Typografie in the Netherlands between 2006 and 2008. She works predominantly with cultural and editorial clients, creating playful and colourful design and print. Besides many other projects, she initiated magazine project, ‘umool umool’ and was responsible for concept and design of GRAPHIC magazine. She was a curator for Brno Biennale, Chaumont Festival, Seoul Typo Biennale and took part in numerous international exhibitions including Millennium Magazines at MoMA in 2012 and Graphic Design Worlds at the Milan Triennale Museum in 2011.
© Na Kim, 2013
ynkim.com
via Sky Arts Ignition: Memory Palace – About the Exhibition – Victoria and Albert Museum.
via Life – A tactile comic for the blind | Philipp Meyer.
Philipp Meyer — May 2013
This project was definitely the most challenging I ever did – yet the most rewarding as well. I will never forget the day when Michael read the tactile comic for the first time, experiencing a medium that did not exist in this form before. On that day I realized that it is possible to tell a story – without ink, text or sound – that comes to life through imagination.
If you want to know more, feel free to read the essay about this project. http://www.hallo.pm/life/
During my Interaction Design studies I went half a year abroad to try something new. I took a course about comics to find out if it’s possible to create a short comicthat is readable for people without eyesight. The reader should be able to follow and explore the story through touching the paper. I saw it as a challenge and a chance to fathom the possibilities of tactile storytelling.
I wanted to make a medium accessible to more people. Nota, helped me out with utilities and getting in contact with blind people. Michael, a braille proofreader at Nota was the first blind person I interviewed and a big help during the whole project. I want to point out that Idon’t know if this is the best or only way to create a tactile comic and if this comic works for every reader.
It’s an experiment inspired by the interviews with Michael and the feedback I got from him and the other readers. It’s not about the particular story I created but more about showing the potential of sequential-tactile-storytelling. Maybe this is just another way to tell stories or eventually it could even be helpful for educational purposes in explaining certain concepts. Time will tell…
Victor Doval & Alive Draw han estado en la última sesión de la ImproGráfika….
Muy emocionante Victor!
Exposición
Bordeando lo informal//
Uriel Seguí
a partir del jueves 6 de Junio,
Lunes, Martes, Jueves y Viernes de 18 a 22 horas
estudio Motrico 2, Madrid
The aim of my thesis and the object of this work was to design several different styles of musical notation, alternatives to the conventional one for differentiating them by musical genre (classical music, jazz, math metal and contemporary music), instrument and historical context.
For this process the forms were taken from existing typefaces.
255.255.255 » Fanzines de guerrilla. Autoeditar en tiempos revueltos.
Taller de autoedición de fanzines y panfletos reivindicativos para luchar contra el desmantelamiento de la universidad pública en la #semanaenlucha #huelga9mayo.
El equipo de redacción de la publicación 255 junto a davideleón11, atxu amann y otrxs amigxs ty la plataforma #laetsamsemueve organizan un taller de edición de material para distribuir durante las movilizaciones de la huelga general educativa del 9 de mayo.
Ofrecerán todas sus herramientas y conocimientos a todxs aquellxs que se pasen a colaborar en la producción de material impreso para la difusión de la situación crítica que está viviendo la educación pública en Madrid y las acciones de protesta que están llevando a cabo distintos movimientos y colectivos. Como primer resultado se busca la producción de un “Cantoral del manifestante” dónde se recopilen lemas y canciones entonadas en las manifestaciones por la educación pública, a parte de todo el material que se produzca paralelamente en el taller.
Para sacar el máximo partido y conseguir un buen resultado, pedimos a todx xl que pueda, que recopile información y documentos en torno al tema y que puedan resultar de interés. Artículos, viñetas, noticias, titulares, cánticos..
Estamos bucando tambiñen material analógico con el que producir los originales que posteriormente se fotocopiarán, intentando prescindir de la maquetación digital. Si tienes una máquina de escribir, una dymo, impretillas.. cualquier cosa puede ser útil!
CALENDARIO:
6 mayo 2013
Hall principal ETSAM
16:00h –
presentación del taller
catalogación de herramientas y documentación conseguidas
presentación de referencias
brainstorming de ideas
17:00h –
producción
19:30h –
presentación de los resultados
Los dibujos surgidos en la última sesión me han traído en mente inmersiones de todo tipo, desde lo molecular hasta lo universal, y siempre invitando a salir y entrar en estos mundos a parte que vosotros habéis creado. Os dejo este video que ya conocéis y que me una y otra vez a esta manera de entrar de lleno en un dibujo y seguir y seguir buceando en él, hasta llegar a ver su piel, luego sus huesos, luego sus células.
